İlker ve Pelin soğuk kış topraklarına doğru yola koyulmuşlar. Gittikleri köylerde pek hoş karşılanmamışlar çünkü kıtlık zamanı herkes daha mutsuz ve neşesizmiş. Kendi avlarını kendileri yakalamak zorunda kalmışlar. İlker prensesine küçük hayvanları yakalamak için tuzak kapanları kurmayı ve ok kullanmayı öğretmiş. Yakaladıkları avlarını akşam ateşinde pişirerek birlikte yiyorlarmış. Kuzeye doğru seyahatlerine devam ederken karşılarına büyük bir dağ çıkmış. Yollarına devam etmelerinin tek yolu bu dağdan geçmekmiş. Bu yüzden zorlu tırmanışlarına başlamışlar. Yukarılara doğru gittikçe hava daha da soğumaya başlamış ve artık av bulamaz olmuşlar. İlker ve Pelin son gecelerinde birlikte bir mağarada uyumuşlar ve kendilerini birbirlerine adayan evlilik yeminleri birbirlerine sunmuşlar. Ertesi gün ise kar altında birlikte sarılarak son kez uyumuşlar. Genç aşıklar üzerinden bin yıllar da geçse hala birbirlerinden ayrılmamışlar. Üzerlerine kefen olan binlerde ton buzulun altında hala birbirlerine sımsıkı sarılıyorlarmış...
