Seni ne kadar mı seviyorum ?
5 yaşındayken televizyonda küçük golcü çizgi filmini izleyip te, o gazla kendimi sokağa atıp kan ter içinde kalana kadar top oynamaktan daha çok seviyorum...
7 yaşındayken, öğretmenim yanıma gelip bana kitabımızdan bir bölüm okuttuğu ve okumayı söktüğümün nişanesi olarak, mavi önlüğüme taktığı kırmızı kurdeleden daha çok seviyorum...
İlkokul 3. sınıfın bittiği yaz, bisikletten düşüp iki kolumu birden kırmıştım. Yüzüm ve ağzımda yara olduğundan ağzımı açıp yemek yiyemiyordum. Günler sonra bir kamışla, şehriye çorbasının sadece suyunu içirmişti babannem, işte o günler sonra yediğim ilk yemekten daha çok seviyorum...
Üniversiteyi kazandığım günden, kep atıp mezun olduğum günden, ilk maaşımı aldığım günden, askerden terhis olduğum günden daha çok seviyorum seni...
Seni sevmek bulutların üstünde uçmak kadar huzur, seni sevmek suda yürümek kadar heyecan verici... Senin aşkın bu küçücük kalpteki kocaman fırtınaların sebebi... Senin öpüşlerin bu kalbi deli gibi çarptıran. Gülüşün kalbimi aydınlatan, güzel gözlerin baktığı yere nur saçan. Aşk'sın sen. Sarılmalara, öpmelere doyamadığımsın. Bir ömür çıkma bu kalpten, bak bu kalp sadece senin ! Senden başka kimseciklere yer yok, al kalbimi, senin bu kalp. Senle atıyor beni yaşatan bu güç. Kalbimin vücuduma gönderdiği kanımdaki oksijende bile sen ol. Sana karışsın nefesim, aldığım nefeste bile ciğerlerim aşkla dolsun... Yasam kaynağımsın sen, bitmeyen heyecanım, mutsuz olduğumda hüzün kovucumsun. Ölene kadar seni saracak bu kollar, sen benimsin, tüm benliğimle seni istiyorum, seni çok seviyorum.
